Αλεξανδρούπολη: Ένα βήμα εμπρός, δύο βήματα πίσω!

Ο παραλιακός δρόμος της Αλεξανδρούπολης και ο Φάρος το 1955.   Μιλάμε για ανάπτυξη; Που; Για τουριστική ανάπτυξη; Μπααα… εγώ θα το έλεγα στασιμότητα που τείνει σε παλινδρόμηση! Είναι λυπηρό, όσο περνάνε τα χρόνια αυτή η υπέροχη πόλη που ονομάζεται Αλεξανδρούπολη, σιγά, σιγά μετονομάζεται σε Συνταξιούπολη ή σε Ξενερούπολη ή σε Στασιμούπολη και πάει λέγοντας. Ενώ ζούμε στον 21ο αιώνα, όπου ο άνθρωπος έχει πάει στο φεγγάρι, εμείς διοικούμαστε με νόμους του 60! Έλεος! Μάλλον Κολοκοτρονίτσι θα ‘πρεπε να λεγόμαστε με δήμαρχο τον «Εμπρός πίσω». Έτσι τουλάχιστον θα δινόταν μία εξήγηση για την πορεία αυτής της περιοχής. Μάλλον έχουν ξεχάσει πως αυτή η πόλη εκτός από ηλικιωμένους έχει και νέους πολίτες. Πολίτες που βράζει το αίμα τους, που θέλουν να διασκεδάσουν, να δραστηριοποιηθούν, να εκτονωθούν. Κάθε πέρυσι και καλύτερα! Θυμάμαι με νοσταλγία την παραλία της Αλεξανδρούπολης πριν μερικά χρόνια που έσφυζε από ζωή, τα μαγαζιά να ξεχειλίζουν από νέους που διασκεδάζουν ακίνδυνα, χωρίς να χρειαστεί να απομακρύνονται από την πόλη. Υπήρχε ζωντάνια και κινητικότητα στην πόλη… Τώρα; Ερημιά! Κρίση θα μου πεις, ο κόσμος δεν έχει λεφτά να βγει για να διασκεδάσει. Εντάξει, το δέχομαι αυτό, αλλά εσείς που υποτίθεται ότι θέλετε το κάλο και την πρόοδο αυτού του τόπου γιατί δε βοηθάτε την κατάσταση; Πολλά καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος κλείνουν, κάποια κρατιούνται με νύχια και με δόντια και εσείς αυτό που κάνετε είναι να τους βάζετε τρικλοποδιές! Γιατί; Γιατί έτσι λέει ο νόμος; Ποιος νόμος, αυτός που ψηφίσθηκε πριν 50 χρόνια; Νομίζω πως οι ανάγκες των ανθρώπων αυτής της πόλης έχουν αλλάξει μετά από 50 χρόνια. Τουρισμός. Ποιος τουρισμός; Να έρθει ο τουρίστας να κάνει και να δει τι; Τον πολιτισμό ή τη διασκέδαση μας; Ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Η διασκέδαση είναι σημαντικός παράγοντας για μία τουριστική περιοχή. Ας πάρουμε ως παράδειγμα τα νησιά. Όλοι μας δεν πάμε διακοπές σε νησιά για να «περάσουμε καλά»; Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως πάμε διακοπές για να χαρούμε τη θάλασσα και να διασκεδάσουμε. Εκεί δεν έχει ντόπιους κατοίκους που ενοχλούνται από την ένταση και τη βαβούρα; Έχει! Αλλά γνωρίζουν πολύ καλά ότι γίνεται για το καλό του τόπου τους, για την εξέλιξη τους και την οικονομική ευημερία τους! Εμείς, τι κάνουμε; Θέλουμε τουρισμό, αλλά να μη μας ενοχλεί. Να κοιμόμαστε από τις 9 γιατί έτσι έχουμε συνηθίσει, να πηγαίνουμε στις παραλίες αλλά να μην έχει βαβούρα και πολύ κόσμο για να έχουμε την ησυχία μας, γιατί είμαστε βολεμένοι με τις συντάξεις και δε μας νοιάζει ο άλλος που έχει δώσει ψυχή, σώμα και χρήμα για να φτιάξει μία καλαίσθητη επιχείρηση και περιμένει να αποδώσει καρπούς. Απλά ξέρουμε να σηκώνουμε το ακουστικό του τηλεφώνου και να κάνουμε καταγγελίες. Αυτό βέβαια ισχύει και για τους ιδιοκτήτες καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος που έχουν εντρυφήσει πλέον στον αθέμιτο ανταγωνισμό, όπου ο ένας προσπαθεί να βγάλει το μάτι του άλλου. Αυτό πρέπεί να σταματήσει, για καλό δικό τους και της πόλης. Μήπως να σκεφτούν λίγο την ευγενή άμιλλα; Πιστεύω θα έχει περισσότερο ενδιαφέρον. Αν θέλετε λοιπόν μία πόλη που να κοιμάται από τις 9, πείτε το. Μη μιλάτε όμως για ανάπτυξη του τουρισμού και αναβάθμιση της πόλης, όταν εσείς οι ίδιοι που τα λέτε ξηλώνετε τις κατασκευές των καταστημάτων, κλείνετε μαγαζιά γιατί προκαλούν ηχορύπανση και βάζετε παγκάκια για να ψαρεύουν οι συνταξιούχοι. Ένα βήμα μπρος, δύο βήματα πίσω! Ούτε καν στασιμότητα, καθαρή παλινδρόμηση! Ας σκεφτούμε όλοι τι μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτή την πανέμορφη πόλη που σιγά, σιγά πέφτει σε λήθαργο. Ήρθε ο καιρός να ξυπνήσουμε και να συνεργαστούμε για μια «Καινούρια Αλεξανδρούπολη». Έρη Μ.